Monique, astma en hardlopen.
Monique en hardlopen. Ze verteld haar verhaal hoe hardlopen, de sport en het sporten in de breedste zin van het woord en voeding haar leefstijl compleet deed veranderen. Het zijn bepalende factoren die niet meer weg te denken zijn uit haar leven. Ze zou het ook voor geen goud willen laten, ook al kost het haar soms wat moeite om door te zetten. Ze is een topper! Helemaal als je het bekijkt van waar vandaan komt. Dit jaar gaat ze weer mee doen met de Zevenheuvelenloop. Dit is voor haar DE wedstrijd van het seizoen, waar ze een nieuw record probeert neer te zetten. Om de druk nog maar wat op te voeren, ze wil dat onder het uur gaan doen. Een mooie route over fantastische paden en wegen van 15 km lang. Hopen dat de omstandigheden goed zullen zijn, aan haar kan het niet liggen – ze bereid zich erg goed voor.
Dit is haar verhaal:
“Een hardloper, wie ik?
Ik ben een hardloper. Ik ben een hardloper met astma. Wie mij kent van vroeger had dat vast niet verwacht. Een rondje om de school met gym? De cooper- of piepjestest? Nee, een kansloze missie. Ik gaf bij voorbaat al op en hield al rekening met een onvoldoende. Voordat ik zo’n tien jaar geleden met hardlopen begon (voor de Xste keer) was ik een mollig meisje met astma. Hardlopen stond gelijk aan ergernissen, benauwdheid en een hoofd als een tomaat. Toch loop ik nu minimaal vier maal per week zo’n 10-15 km (soms meer). Van een heerlijk rustige duurloop tot knallen op de baan, ik vind hardlopen geweldig! Tuurlijk, er zijn trainingen die mij minder liggen en ik heb ook wel eens geen zin en dan vraag ik mezelf soms af waarom doe ik dit ook alweer, maar stoppen komt echt niet in mij op.
Tegenwoordig staat er elke maand wel een kleine of grote(re) hardloopwedstrijd in mijn agenda. Een paar staan er met rode cirkels vermeldt, daar wil echt presteren! De trainingen staan dan in het teken van die wedstrijd, en die week ervoor drink ik zeker geen alcohol of eet ik dingen waarvan ik niet weet hoe mijn lichaam erop reageert. Hoe anders was dat tien jaar geleden. Ik weet nog heel goed hoe ik ooit begonnen ben. Na een verjaardag met teveel lekkers en een te grote mond over “ het er af lopen” stond ik een dag later klaar om na vijf minuten alweer hijgend aan de kant te staan. Die jaren daarna heb ik meerdere pogingen gedaan maar die strandden toch altijd vrij snel nadat ze begonnen waren. Ik verklaarde mezelf meer geschikt voor de groepslessen in de sportschool, en bouwde staag conditie op via de step- en spinninglessen. Tot ik gevraagd werd mee te doen aan de Batavierenrace, een estafettehardloopwedstrijd van Nijmegen naar Enschede. Leuk! Zeker! Maar dan wel de kortste afstand die er tussen stond. 3.6 km na de start was ik weer klaar en dat vond ik toch best jammer. Toen een half jaar later in Nijmegen kwam wonen, wou ik meedoen aan de Marikenloop. Vijf kilometer hardlopen tussen duizenden andere vrouwen. Ik had werkelijk geen idee hoever 5 km eigenlijk echt was, en ik had een eindtijd opgegeven op basis van verkeerde informatie waardoor ik halverwege het veld mocht starten. Ik kwam, ik zag en ik overwon (mezelf). Hardlopen werd een onderdeel van mijn leven.
De afgelopen jaren werden de groepslessen minder, en het aantal kilometers per week en per training groeide. Ik werd sneller en ging kleine wedstrijdjes winnen. Het hardloopvirus kreeg vat op mij, en mijn leefstijl veranderde mee. Ik ging mij verdiepen in welke voeding ik het beste, voor of na een training/wedstrijd kon eten. Waar loop ik het lekkerst op, wat heeft mijn lichaam nodig op dat moment? Naast het lopen doe ik krachttraining en yoga. Om mijn lichaam sterk en soepel(er) te maken en te houden. Want hoe gaaf ook, hardlopen is een behoorlijke zware en eenzijdige belasting op je lichaam. Mijn lichaam veranderde in de afgelopen jaren behoorlijk. Van dat mollige, onsportieve meisje is weinig over. Van die astma trouwens ook! Afgelopen zomer vierde ik een klein feestje. Een jaar geleden ben ik gestopt met mijn dagelijkse astma medicatie. Wat een overwinning! Ik ben nu een hardloper mét astma zonder dagelijkse medicatie. En dat had ik zelf vroeger echt nooit verwacht, nooit durven dromen. En als ik dat kan, sporten, gezonder worden, lekker in je vel zitten…geloof mij, dan kan jij dat ook!”
– Monique Nijkamp
Terug naar blogs